„Purgatorium” to w języku łacińskim czyściec. Oznaczać może zarówno sytuację metafizyczną (wiara w czyściec, jako miejsce oczyszczania duszy) jak i skojarzenie z miejscem uzdrawiania, przywracania zerwanych relacji i więzi z bliskimi.
Jednym z najważniejszych doświadczeń pandemii okazał się problem izolacji. Pojawiły się postulaty, aby izolować przede wszystkim seniorów. Każdy taki postulat niesie ze sobą pewne niebezpieczeństwa. W tym wypadku niebezpieczeństwo dotyczyć może więzi międzypokoleniowych.
Opisywana w „Królu Learze” sytuacja seniora rodziny i różnych postaw jego trzech córek znajduje wcielenie w monodramie, w którym różne postawy, myśli, pokusy, traumy i niepokoje mogą się zintegrować i wyrazić poprzez psychikę jednej aktorki.
Kordelia. Główna postać monodramu. Jest postacią w bieli, bladą, z nieobecnym, nieco szalonym spojrzeniem. Jej sytuacja jest symboliczna (dusza czyśćcowa) Wszystko jest poddane logice surrealistycznej – materią dramatu jest bowiem sen, czy oniryczne postaci duchowe, które Szekspir tak uwielbiał.
Spektakl zarejestrowany w wyłączonym z użytkowania budynku Wojewódzkiego Centrum Psychiatrii Długoterminowej w Stroniu Śląskim. Szpital powstał w 1952 roku w budynkach osiedla górniczego kopalni uranu. W okresie swojej działalności Szpital ulegał różnym przemianom i restrukturyzacjom i zmieniał nazwę.

Reżyseria i tekst: Paweł Pawlik
Autor i tytuł: William Szekspir “Król Lear”
Muzyka: John Tavener
Obsada: Anna Rakowska
Scenografia: prace pacjentów i oryginalne wnętrza starej siedziby Centrum Psychiatrii Długoterminowej w Stroniu Śląskim
Operatorzy: Michał Śmierzchalski i Jakub Kałafut
Produkcja: Teatr w Oknie, Gdańsk w ramach konkursu MONOTEATR #wdomu

Link do nagrania całości:
https://www.youtube.com/watch?v=77dZrx8SYcI&t=107s